Last but not least...

Hallo lieve iedereen!

Zoals altijd weer een goede tijd geleden dat we wat hebben laten horen (al breken we nu vlg mij een record!). In ieder geval, een lang berichtje gaat t ook niet zijn, want we hebben weer eens een extreem langzame internet verbinding (ook een record waarschijnlijk) en bovendien komen we bijna naar huis en kunnen we alles live vertellen. We snappen best dat jullie allemaal niet kunnen wachten tot wij er weer zijn J, maar eerlijk gezegd hebben wij het er best moeilijk mee. NZ is gewoon te goed geweest voor ons! Zoveel mooie plekken, interessante mensen, toffe projecten, goed weer! Hoe kan NL daar nou tegenop??
Toch niet vergeten, 1 pluspuntje: eindelijk weer lekker bijkletsen en bijknuffelen. Er is heel wat in te halen wat dat betreft!

Een korte tour langs onze bezigheden van de afgelopen weken.

Eind februari – begin maart: 2 weekse Permaculture cursus op de Tui community, ten noorden van Takaka, Golden Bay, Zuidereiland. Superveel geleerd, toffe luitjes ontmoet en veel inspiratie opgedaan!

Half maart: Via Nelson en Blenheim terug het Noordereiland op en direct door naar WOMAD festival in Taranaki. 3-daags wereldmuziek festival, op supermooie locatie in de botanische tuinen van New Plymouth. Van klassieke Israelische zang, tot Maori haka. Van Arikaanse trommels, tot hippe DJs. Knallende zon, en swingende heupies!

Eind maart: Week gewwoofd bij een familie die een “earthship” aan het bouwen is. Het concept “earthship” komt uit de VS en de plattegrond bestaat uit U-vormige muren opgebouwd uit autobanden volgestampt met zand. De zonkant is volledig van glas, waardoor de zon de hele dag de thermische masse die in de wanden zit op kan warmen. De glas-zone wordt gebruikt als kas, waar planten groeien, die op hun beurt weer het grijswater zuiveren. Het idee gaat nog verder, maar daar ga ik nu niet op in. Anyway, deze luitjes deden ook nog eens alles van afval of tweedehands materiaal. Behalve allerlei troep die dus her en der op hun land lag hadden ze ook nog en stuk of 30 varkens. De lokale supermarkt voorzag hen van al het voedsel dat 1 dag over datum is en niet meer verkocht kon worden. 3 keer per week werden er ladingen gedeukte blikjes, gebutste appels, bananen, ananassen, en stapels verjaardagstaarten afgeleverd. De varkens, de familie en dus ook wwoofers werden gevoederd (soms met een beetje tegenzin) met dit pigfood! Jummie...??

Opmerkelijk detail: de familie was mormoons. Dus behalve over varkens en earthships ook nog wat over deze vreemde religie opgestoken.

Eerste week april: Een weekje doorgebracht met onze Permaculture docenten Jo en Bryan in Taupo. Behalve cursussen geven doen zij allerlei lokale projecten met Maori’s, en geven ze presentaties op bijeenkomsten.

Oja, en wat bubbelende modder natuurlijk! Omdat we in de buurt waren....

Tweede week april: Laatste fase van onze reis is ingegaan. Northland, het schiereiland ten noorden van Auckland is onze laatste bestemming in NZ.

Eerste week daar doorgebracht op Rainbow Valley Farm in Matakana. Een kleine boerderij die is ontworpen op een permaculture manier, zo’n 15 jaar geleden. Wat een mooie plek! Superveel bomen, met bananen, appels, peren, nashis, feijoas, passievruchten, je kan het zo gek niet bedenken. 800 fruitbomen, twee groententuinen, een rijstveld, paddestoelenkwekerij, schapen, koeien, kippen, eenden, parelhoenen, enz. De plek is opgezet door Joe en Trish als Permaculture leer- en voorbeeldplek, dus je kan er excursies, cursussen of stages doen.

Een paradijsje dus. Behalve dat Joe afgelopen februari overleden is, en dat er een donkere sluier over de hele plek hangt. Ondanks alle bomen en planten in bloei staan, is dit verdriet overal voelbaar. Joe runde de hele boel, deed al het onderhoud zelf, leidde alle wwoofers. Nu draaide de farm wel, maar zonder veel structuur. Wij voelden ons een beetje teveel...

Eind april: dat is nu! We zitten in Otamatea Eco-village in Kaiwaka. Deze plek hadden we in NL al gevonden op internet en was een must-see van onze reis. We wwoofen bij Robert en Marijke, twee kiwi’s met NL voorouders. Zij bouwen een huis, een kasteel beter gezegd, met een toren en andere “kasteeleigenschappen”. Een dak in een golfvorm, met door Robert zelf gelamineerde balken. Ziet er supervet uit. Yannic leeft zich uit op allerlei houtwerk en Monique tegelt mozaiekvloertjes.

De drie weken die ons nog resten staan voornamelijk in het teken van het verkopen van ons bussie. Hopelijk houden nog een beetje tijd over om te chillen zodat we uitgerust, in plaats van gestresst op Schiphol aankomen (16 mei +/-08.15 ’s ochtends, vlucht KL1765 uit Frankfurt).

Tot snel schatteboutjes!