Eilandverhalen

Lieve iedereen!

Eindelijk weer een nieuw bericht vanuit Australie! Zoals jullie waarschijnlijk wel gemerkt hebben, vinden we het up-to-date houden van deze site nogal ingewikkeld...
Met zoveel moois om ons heen hebben internetcafes niet direct de eerste prioriteit. Daarbij komt dat de dichtstbijzijnde verbinding met het world wide web momenteel zo’n 70km verderop is, dus beetje zonde om daarvoor een hele of halve dag op het strand of ergens anders voor op te geven...

Maar als consequentie daarvan moeten we nu wel weer eerst een eind terug in de tijd. Het laatste verhaal ging over onze tijd in Mareeba. Inmiddels zijn we half Australie doorgereden. Eerst 2000km naar Crystal Waters Ecovillage en vervolgens nog eens 2000km en een boot naar Kangaroo Island.

























Die eerste trip richting Crystal Waters (50km landinwaarts van Brisbane) liep grotendeels langs de kust. Het is echt geniaal dat overal in Australie picnicplaatsen zijn waar je gratis mag kamperen. We hebben er een aantal gevonden die te gek waren, direct aan de kust, zonsopgang vanuit ons knusse bedje in Jackie (!!!), vaak voorzien van BBQ en soms zelfs warme douches!

Crystal Waters hadden we allereerst bedacht als mooie plek om een aantal dagen te kamperen en onze reis naar Kangaroo Island mee te doorbreken. We vonden 4000km in 1 stuk een beetje teveel...

Maar daar aangekomen waren we allebei direct geraakt door het mooie landschap en de welkome ontvangst van iedereen die we daar ontmoetten. Dus na 2 nachtjes kamperen op de Visitors Area, toch maar weer gaan Wwoofen...

Een korte uitleg over Crystal Waters. Officieel is het een ‘permaculture village’, zo’n 30jr geleden gesticht door een groep hippies. Een groot stuk vm. boerenland is ingericht volgens de principes van permacultuur, en vervolgens zijn daarzo’n 85 percelen van een halve hectare op aangelegd, die aan particulieren verkocht werden. Het grote percentage gemeenschappelijke grond heeft tot gevolg dat bijna elk individueel perceel uitkijkt op een meertje en/of bos, en dat ze geen van alle elkaars uitzicht belemmeren. De meeste bewoners hebben zelf in de loop der tijd meerdere huizen of schuren op hun stuk land gebouwd. Een aantal alternatieve en verniewende ontwerpen, maar over het algemeen was het vooral de mooie ligging die ons het meest aansprak. Door de ruime natuurlijke opzet was er ook superveel wildlife. En niet heel erg schuchter zoals we tot dan toe gezien hadden, maar de kangaroes zaten gewoon op het terras!

Het ‘dorp’ is opgezet als community, maar er gebeurt nog maar weinig echt gemeenschappelijk. Van tevoren hadden we verwacht dat we in een soort hippiecommune terecht zouden komen, met lange haren, wijde pijpen, bloemenjurken en vooral nogal achterhaald. Maar dit was helemaal niet zo. Iedereen (of in ieder geval de meesten) waren bijzonder modern en bij de tijd. Ze stonden juist midden in de wereld in plaats van zich ervan af te sluiten. We hebben echt een goede tijd gehad op alle BBQs, kampvuren, spelletjesavonden en happy hours waarvoor we allemaal werden uitgenodigd!

Na de eerste dagen op de visitors area, gingen we bij Jane Wwoofen. Zij en haar drie kiddo’s wonen in een van de mooiste stukken van het ‘dorp’. Op een vrij steile heuvel, in een ‘rammed earth’ huis met grasdak en verder een boshuisje, drie caravans, een schuur en een heleboel kangaroes op haar land. Veel tijd hadden we niet, maar samen met Roger (de vriend van Jane) hebben we als verrassingactie de wenteltrap van het boshuisje geinstalleerd. In plaatst van met een ladder kan je nu met een echte trap omhoog.

En weer in de auto!
Door echt kilometers en kilometers van niemandsland overnacht in een gehucht waar volgens onze kaart een camping was. 60 inwoners en 1 hotel/cafe, dat gelukkig ook een caravanpark was. Geen andere toeristen (uiteraard, er was ook niets) maar wel vrijdagavond in de kroeg. Alle boeren die binnen een straal van zo’n 50km wonen komen daar hun ellende verzuipen. Na 7 jaar zonder regen zit er nog maar 20% water in de dammen en groeit er niets op hun enorme stukken grond. Het gaat hier niet over honderden maar duizenden hectare... De meesten op het randje van faillissement, dus je kan wel voorstellen wat bier dan losmaakt!
Een aantal vrouwen die we ontmoetten werkten hier (zie foto) op een boerderij die heette ‘Hell’s Gate’....

Vanuit het niets naar Kangaroo Island, dat relatief klein (150 bij 50km), maar juist heel gevarieerd is...


Op weg naar Kate, een oude ‘bekende’ van Yannics vorige reis naar Australie 9 jaar geleden. Negen jaar is een lange tijd, zo blijkt (gelukkig)...
Kates land (120 hectare) spreidt zich uit over de heuvels van de noordkust van het eiland. Geen eigen toegang tot het strand, maar wel overal supermooi uitzicht op zee!
Het eerste plaatje is geschoten ongeveer 500m van haar land en kijkt uit op Snelling Beach.

Het volgende plaatje is het uitzicht vanuit de gallerie die Kate 3 jaar geleden heeft geopend. Er wordt aboriginal art en lokale kunst geexposeerd. We blijven hier tot het openingsfeest van dit seizoen op 30 september.

Een korte maar steile wandeling vanaf de gallerie leidt (over het land van een vriendin) naar een rotskust. Was geen slechte eerste dag!!!

Kate zorgt nog altijd voor roadvictims. Dieren (kangaroes, wallabies, possums, etc) die gewond of verlaten langs de weg worden gevonden. Op het moment zorgt ze voor Min. Een superschattig meisjeskangaroetje met een eigen willetje! Ongeveer 8 maanden oud, en echt te lief!

Verder zijn hier 4 possums, 3 lammetjes, 3 kaketoes, een aantal eenden en kippen.
De superkleine wallabie Ralph heeft het helaas niet gehaald. Zijn gebroken staart leek hem eerst niet zo te hinderen, maar na een paar dagen had hij zoveel pijn dat hij uit zijn lijden verlost is.

Torran, de vriend van Kate, heeft ons een paar keer uit vissen genomen. Een maal met een houten mini-bootje, waarvanaf we de ene wijting na de andere naar boven haalden (vooral monique).
Een andere keer ’s avonds vanaf het strand. Waar we een van de gevangen zalmen (vooral monique) op het kampvuur geroosterd hebben.
Beide vissen zijn anders dan in Nederland, zo is de wijting een van Australiest beste tafelvissen en de zalm veel minder interessant.

Om niet verveeld te raken zijn we hier weer op een soort WWOOF basis. Zo hebben we aan aantal dagen in onze Jack over de heuvels rondgereden en boompjes geplant.
En natuurlijk hangen we weer het beruchte klus-duo uit.
Kate en Torran wonen in de gallerie, maar het geld was op voordat een fatsoenlijke douche was geinstalleerd. Ze gebruikten daarom de badkamer in het oude huis 50m verderop dat Kate verhuurd aan een vriendin. Douchen daar is serieus vreselijk. Je wordt er eerder viezer dan schoner van... Het is douchen in een bad dat niet leegloopt, en de fijne huisgenoot van Kate had niet de gewoonte om haar haren etc uit het bad te verwijderen voordat het iemands anders douchebeurt was. Hoog tijd dus voor een nieuwe douche!

Naast het planten van bomen en het maken van mooie dingen hangen we zo nu en dan ook de toerist uit. Kate heeft ons een toer gegeven in Seal Bay, waar zij in het winterseizoen, wanneer de gallerie gesloten is, een tourguide is.

Kangaroo Island staat bekend om zijn bijzondere plekken en uitbundige wildlife:

- Koala’s in de bomen (en op de weg... gelukkig net niet geraakt met de auto... pfff)

- De Little Sahara, landinwaarts gelegen duinlandschap, dat zoals te verwachten was, eruitziet als een kleine woestijn...

- De Remarkable Rocks. Een berg funky geerodeerde rotsblokken, ontstaan na een prehistorische vulkaanuitbarsting...













- Vet lekkere zandstrandjes (met vet lekkere beachboys) waar je naakt in de golven kan springen...













- Grote hoeveelheden aangespoelde zeefenomenen als sponsen, seadragons en stekelvissen...












- Allerlei bijna onbereikbare baaien die alleen de locals kennen, en waar Torran ons op onze laatste dag heen bracht voor een laatste vispoging...

Nadat de jongens zo’n 4 uur hebben gehengeld met een zeer magere vangst, werd het tijd voor Monique om de handen uit de mouwen te steken. Na enkele minuten lijkt de lijn vast te zitten in de rotsen, maar rotsen zwemmen niet van links naar rechts, en dikke vier kilo zalmen wel! Catch of the day...

Na de opening van de gallerie zitten we nu in Adelaide, en gaan langzaam vanuit hier op weg naar Melbourne en dan Sydney!

Sorry dat we niet hebben gereageerd op mogelijke sms’jes. Kangaroo Island en ook Crystal Waters hadden geen bereik...

Veel liefs en tot snel,

Yannic & Monique