Toyota Spacepotatoe

Stress stress stress! Jeetje wat hebben wij een stress zeg!
Gewoon nergens een gaatje kunnen vinden om te internetten...

Maar hier weer even een korte update, al kunnen we het niet al te lang maken, want we moeten nog een slaapplek vinden en voorbereidingen treffen voor onze eerste officiele New Zealand hike!

Ook al zitten we al meer dan vier weken in NZ, we wilden jullie tochnog even wat laatste shots uit Australie laten zien.


Onze mansion de laatste twee weken in Aussie! Samen met Vanya de tuinman twee weken lang binnen kaartspelletjes gespeeld ivm met regen en mist. Gelukkig het laatste weekend nog wat blauwe lucht gezien!




























En dan: Nieuw Zeeland!!!
Eerste doel: vier wielen regelen...


Vele vele barrels en andere busjes later uiteindelijk voor een prikkie een mooi wagentje gevonden! Al was ie in erg ranzige staat: vies, geen warrant (APK) of registration, ramen die niet dicht konden, deuren (en hetcontact!) die met een schroevendraaier te bedienen zijn, etc etc!

Gelukkig hadden we de beschikking over de werkplaats van Henk (en Sue). Een oude klasgenoot van Mo's vader die 35 jr geleden naar NZ is verhuisd.


Hier begon de grote beurt. Bijna een week later was de volledige transformatie van onze spacepotatoe een feit! Check de "voor" en "na" foto's!!!























Aan het werk in de achtertuin van Henk en Sue....

Allemaal heel leuk gedesigned natuurlijk, maar in de praktijk ziet dat er dus zo uit...

Toen konden we eindelijk op pad richting de Coromandel Peninsula.

Een Engels setje ontmoet en op de uiterte top van het schiereiland een paar supermooie kampeerplekjes gevonden...

In plaats van wat aanklooien met een handlijntje, dachten we in NZ maar te moeten gaan investeren in een "echte" hengel. Goede investering bleek: tweede visdag een dikke Kawahai gevangen (soort Australian Salmon). Met z'n vieren uitgebreid van gedineerd!

Inmiddels hebben we twee hengels! Allebei een eigen...

Na een paar kampeerdagen, een wwoofplek gebeld. Blijft toch kriebelen om de handen uit de mouwen te steken...

We gingen naar een 30jaar oude hippe-commune, die inmiddels redelijk leeggelopen is (ze zoeken jongelui met kinderen!! Voor $8000 ben je mede-eigenaar van 700hectare native bush, een prive-waterval én mag je je eigen huis bouwen!).

Het uitzicht van bovenop de waterval over een van de valleien van Karuna Falls Community.

Colleen, voor wie we gaan wwoofen woont hier al 28jr, en heeft een grote moestuin waar we elke dag verse groenten en fruit uit eten. Ze is een cottage aan het bouwen waar wij haar natuurlijk een handje bij gaan helpen!

Het kleine huisje heeft slechts 1 kamer en er was nog geen opbergruimte. Uit oud hout dat Colleen in de jaren heeft verzameld en wat MDF ontwerpen we een lange kast met schuifdeuren (insiders zien misschien wel waar de inspiratie vandaan kwam...)

Ook voor de buitenkeuken die onder de veranda komt was nog een rat- en muisvrije pantry nodig. Volledig uit afvalhout...

Wij sliepen in het communityhouse van Karuna. Het gevoel van vergane glorie kwam soms wel boven, al hebben we ons (vooral door Colleen) enorm goed gevoeld.

Lichte Laatste Loodjes

Terwijl Monique een Shrek-puzzel met 42 stukjes maakt, een laatste update uit Australie!
Op het moment zitten we in een erg mooi oud huis in de Blue Mountains. Dit gelukje hebben we aan Crelis te danken, een vriend, die in Sydney zijn PhD doet. Het huis is van Crelis's professor, maar dat later... ten eerste, de reis vanaf het laatste bericht tot hier..
ps. we zullen niet meer proberen de plaatjes en de tekst leuk naast elkaar te zetten, want dat werkt dus gewoon niet..

Op weg van Adelaide naar Melbourne langs de ruige kust vind je vele National Parks waar het heerlijk is een 4x4 te bezitten. Op veel plekken kan je het strand op en kom je inhammen tegen om te overnachten. Lekker in het zand graven om de vastgelopen wielen te bevrijden, en dan proberen met een lullig vissers handlijntje dikke zalmen te vangen... not.


















In Adelaide ons zelf getrakteerd op een mooi foto statief om dan eindelijk de 'romantische' zee plaatjes te schieten.


































Maar ook snachts kun je leuke dingen met een statief doen.. Dit zijn 30sec fotos waar de een de ander met het licht van ons mobiel omtrekt.


















Zomaar een kampeer plekje in een fantastisch bos langs de Great Ocean Road




















In Melbourne bij Belinda, een stoer meisje dat ik (Yannic) in Zuid Afrika ontmoette terwijl zij samen met haar vriendje even geheel Afrika op cross-motoren aan het doorkruisen waren.
Niet alleen een stoer meisje in Afrika... zoals het volgende voorval duidelijk maakt:
's Middags aangekomen, erg mooi weer, lekker in haar tuintje midden in de stad een glaasje wijn drinken, en nog eentje, dan besluiten te gaan bbqen en dus wat hout te hakken. Belinda tjopt vervolgens een goed stuk van haar duim af, en begint in een volledige adrenaline rush keihard te lachen en vraagt koelbloedig om een pleistertje... Ze gaat knock-out op de keukenvloer maar weigert het ziekenhuis, dus wij plakken voorzichtig een afgehakte stukje duim weer op zijn plek. Een week later is haar vinger zwart en stinkt... (haha) - grapje.
Ze is gewoon ok!































Na Melbourne doorgereden naar Healesville, waar wij herenigd zijn met onze oude (gepensioneerde) vrienden Russell en Faye. Ook al hadden we hen slechts een paar momenten meegemaakt in Lakefield NP, werden we echt ontvangen met open armen en voelden we ons ook zeer op ons gemak. Toevalligerwijs had de groep vrienden uit Lakefield net het weekend dat wij aankwamen een reunie georganiseerd, waarbij we zeer welkom waren aan te haken. Dus op naar het land van Stella en Murray (een setje van het reisgezelschap) om een aantal dagen te kamperen. Op de Mornington Peninsula ten zuiden van Melbourne bezochten we een National Park waar we heel plezant werden rondgetourd in een treintje (joehee!!!).


















Hierna nog een week in Healesville gebivakkeerd. Russell was zo vriendelijk om contact te leggen met het lokale eco-village Moora Moora en de Steinerschool, dus we hadden genoeg te doen!

De Steinerschool dus. Een soort Montessori / vrije school idee, ontworpen door mister Steiner, die ook als eerste het principe van biodynamisch tuinieren heeft gepubliceerd. Dit heeft iets te maken met koehoorns met kruiden die je moet begraven en na een jaar moet roeren in een bak met water... (??). Anyway, het schoolprincipe lijkt een stuk meer down to earth, in ieder geval de school die wij bezochten: echt een plek waar je wilt opgroeien!


























Alle kiddo's van 4 tot 18 jaar op 1 terrein, maar in aparte clusters per leeftijd. Alle gebouwtjes verspreid over een gigantisch stuk land, waar behalve lokalen ook een boerderij is en moestuinen en dieren etc. Allemaal onderdeel van het onderwijssysteem.

Het hoofdgebouw (de bieb) heeft een super bijzondere houten dakconstructie die zeker het vermelden waard is!


















En door naar Moora Moora, een van de oudste eco-villages in Australie. We ontmoeten Bindi, die momenteel de caretaker is en tegelijkertijd een eigen huis aan bouwen is in de village. Drie grote pijnbomen die op de site stonden werden omgezaagd en zorgden voor zo goed als al het benodigde bouwmateriaal. Verder geheel gebouwd volgens sustainable principes en een supermooi huis bovendien!


















Moora Moora is verder, zoals we gewend zijn van eco-villages, gelegen in een idyllische omgeving met allerlei zelfgebouwde huizen en aardige mensen die ons maar al te graag alles lieten zien.










































Uiteindelijk begon onvermijdelijk ons laatste stukje reis in Australie: van Melbourne naar Sydney. Omdat we al zee hadden gezien besloten we binnendoor te gaan, door de bergen via de Great Alpine Road, met heel veel bochten en zelfs sneeuw. Hiervan helaas geen foto's, pas weer als we aangekomen zijn in de Big Smoke.
Bij Crelis, in Surry Hills - Sydney, op zijn balkon!


















Ons hoofddoel in Sydney was uiteraard om onze oude vertrouwde Jackie te verkopen, dus bij deze een laatste blik op onze gezogen (al het rode stof eruit), gepoetste(zelfs zwartmaakspul voor de banden) en gewaxte (wax in, wax out) wagen, die toch echt een vertrouwde reisgenoot is geweest in de vier maanden dat ie van ons was!


















En ons flinke poetswerk worp zijn vruchten af! Jackie was binnen een dag verkocht voor dezelfde prijs als dat we betaald hadden in Darwin! Een duits koppeltje is net zo blij als wij toen!

Twee en halve week nog te besteden in Australie en het geluk was wederom met ons. We konden in ruil voor wat verfwerk wel op het huis passen van de baas van Crelis.
Dus daar zitten we dan nu, in een 8kamer huis, met uitzicht op de bergen en superveel mooie wandelingen binnen handbereik!


























Lunch tijdens de Grand Canyon Hike - wat wil je nog meer!!!

Tot in Nieuw Zeeland allemaal!
Liefs Yannic & Monique

Eilandverhalen

Lieve iedereen!

Eindelijk weer een nieuw bericht vanuit Australie! Zoals jullie waarschijnlijk wel gemerkt hebben, vinden we het up-to-date houden van deze site nogal ingewikkeld...
Met zoveel moois om ons heen hebben internetcafes niet direct de eerste prioriteit. Daarbij komt dat de dichtstbijzijnde verbinding met het world wide web momenteel zo’n 70km verderop is, dus beetje zonde om daarvoor een hele of halve dag op het strand of ergens anders voor op te geven...

Maar als consequentie daarvan moeten we nu wel weer eerst een eind terug in de tijd. Het laatste verhaal ging over onze tijd in Mareeba. Inmiddels zijn we half Australie doorgereden. Eerst 2000km naar Crystal Waters Ecovillage en vervolgens nog eens 2000km en een boot naar Kangaroo Island.

























Die eerste trip richting Crystal Waters (50km landinwaarts van Brisbane) liep grotendeels langs de kust. Het is echt geniaal dat overal in Australie picnicplaatsen zijn waar je gratis mag kamperen. We hebben er een aantal gevonden die te gek waren, direct aan de kust, zonsopgang vanuit ons knusse bedje in Jackie (!!!), vaak voorzien van BBQ en soms zelfs warme douches!

Crystal Waters hadden we allereerst bedacht als mooie plek om een aantal dagen te kamperen en onze reis naar Kangaroo Island mee te doorbreken. We vonden 4000km in 1 stuk een beetje teveel...

Maar daar aangekomen waren we allebei direct geraakt door het mooie landschap en de welkome ontvangst van iedereen die we daar ontmoetten. Dus na 2 nachtjes kamperen op de Visitors Area, toch maar weer gaan Wwoofen...

Een korte uitleg over Crystal Waters. Officieel is het een ‘permaculture village’, zo’n 30jr geleden gesticht door een groep hippies. Een groot stuk vm. boerenland is ingericht volgens de principes van permacultuur, en vervolgens zijn daarzo’n 85 percelen van een halve hectare op aangelegd, die aan particulieren verkocht werden. Het grote percentage gemeenschappelijke grond heeft tot gevolg dat bijna elk individueel perceel uitkijkt op een meertje en/of bos, en dat ze geen van alle elkaars uitzicht belemmeren. De meeste bewoners hebben zelf in de loop der tijd meerdere huizen of schuren op hun stuk land gebouwd. Een aantal alternatieve en verniewende ontwerpen, maar over het algemeen was het vooral de mooie ligging die ons het meest aansprak. Door de ruime natuurlijke opzet was er ook superveel wildlife. En niet heel erg schuchter zoals we tot dan toe gezien hadden, maar de kangaroes zaten gewoon op het terras!

Het ‘dorp’ is opgezet als community, maar er gebeurt nog maar weinig echt gemeenschappelijk. Van tevoren hadden we verwacht dat we in een soort hippiecommune terecht zouden komen, met lange haren, wijde pijpen, bloemenjurken en vooral nogal achterhaald. Maar dit was helemaal niet zo. Iedereen (of in ieder geval de meesten) waren bijzonder modern en bij de tijd. Ze stonden juist midden in de wereld in plaats van zich ervan af te sluiten. We hebben echt een goede tijd gehad op alle BBQs, kampvuren, spelletjesavonden en happy hours waarvoor we allemaal werden uitgenodigd!

Na de eerste dagen op de visitors area, gingen we bij Jane Wwoofen. Zij en haar drie kiddo’s wonen in een van de mooiste stukken van het ‘dorp’. Op een vrij steile heuvel, in een ‘rammed earth’ huis met grasdak en verder een boshuisje, drie caravans, een schuur en een heleboel kangaroes op haar land. Veel tijd hadden we niet, maar samen met Roger (de vriend van Jane) hebben we als verrassingactie de wenteltrap van het boshuisje geinstalleerd. In plaatst van met een ladder kan je nu met een echte trap omhoog.

En weer in de auto!
Door echt kilometers en kilometers van niemandsland overnacht in een gehucht waar volgens onze kaart een camping was. 60 inwoners en 1 hotel/cafe, dat gelukkig ook een caravanpark was. Geen andere toeristen (uiteraard, er was ook niets) maar wel vrijdagavond in de kroeg. Alle boeren die binnen een straal van zo’n 50km wonen komen daar hun ellende verzuipen. Na 7 jaar zonder regen zit er nog maar 20% water in de dammen en groeit er niets op hun enorme stukken grond. Het gaat hier niet over honderden maar duizenden hectare... De meesten op het randje van faillissement, dus je kan wel voorstellen wat bier dan losmaakt!
Een aantal vrouwen die we ontmoetten werkten hier (zie foto) op een boerderij die heette ‘Hell’s Gate’....

Vanuit het niets naar Kangaroo Island, dat relatief klein (150 bij 50km), maar juist heel gevarieerd is...


Op weg naar Kate, een oude ‘bekende’ van Yannics vorige reis naar Australie 9 jaar geleden. Negen jaar is een lange tijd, zo blijkt (gelukkig)...
Kates land (120 hectare) spreidt zich uit over de heuvels van de noordkust van het eiland. Geen eigen toegang tot het strand, maar wel overal supermooi uitzicht op zee!
Het eerste plaatje is geschoten ongeveer 500m van haar land en kijkt uit op Snelling Beach.

Het volgende plaatje is het uitzicht vanuit de gallerie die Kate 3 jaar geleden heeft geopend. Er wordt aboriginal art en lokale kunst geexposeerd. We blijven hier tot het openingsfeest van dit seizoen op 30 september.

Een korte maar steile wandeling vanaf de gallerie leidt (over het land van een vriendin) naar een rotskust. Was geen slechte eerste dag!!!

Kate zorgt nog altijd voor roadvictims. Dieren (kangaroes, wallabies, possums, etc) die gewond of verlaten langs de weg worden gevonden. Op het moment zorgt ze voor Min. Een superschattig meisjeskangaroetje met een eigen willetje! Ongeveer 8 maanden oud, en echt te lief!

Verder zijn hier 4 possums, 3 lammetjes, 3 kaketoes, een aantal eenden en kippen.
De superkleine wallabie Ralph heeft het helaas niet gehaald. Zijn gebroken staart leek hem eerst niet zo te hinderen, maar na een paar dagen had hij zoveel pijn dat hij uit zijn lijden verlost is.

Torran, de vriend van Kate, heeft ons een paar keer uit vissen genomen. Een maal met een houten mini-bootje, waarvanaf we de ene wijting na de andere naar boven haalden (vooral monique).
Een andere keer ’s avonds vanaf het strand. Waar we een van de gevangen zalmen (vooral monique) op het kampvuur geroosterd hebben.
Beide vissen zijn anders dan in Nederland, zo is de wijting een van Australiest beste tafelvissen en de zalm veel minder interessant.

Om niet verveeld te raken zijn we hier weer op een soort WWOOF basis. Zo hebben we aan aantal dagen in onze Jack over de heuvels rondgereden en boompjes geplant.
En natuurlijk hangen we weer het beruchte klus-duo uit.
Kate en Torran wonen in de gallerie, maar het geld was op voordat een fatsoenlijke douche was geinstalleerd. Ze gebruikten daarom de badkamer in het oude huis 50m verderop dat Kate verhuurd aan een vriendin. Douchen daar is serieus vreselijk. Je wordt er eerder viezer dan schoner van... Het is douchen in een bad dat niet leegloopt, en de fijne huisgenoot van Kate had niet de gewoonte om haar haren etc uit het bad te verwijderen voordat het iemands anders douchebeurt was. Hoog tijd dus voor een nieuwe douche!

Naast het planten van bomen en het maken van mooie dingen hangen we zo nu en dan ook de toerist uit. Kate heeft ons een toer gegeven in Seal Bay, waar zij in het winterseizoen, wanneer de gallerie gesloten is, een tourguide is.

Kangaroo Island staat bekend om zijn bijzondere plekken en uitbundige wildlife:

- Koala’s in de bomen (en op de weg... gelukkig net niet geraakt met de auto... pfff)

- De Little Sahara, landinwaarts gelegen duinlandschap, dat zoals te verwachten was, eruitziet als een kleine woestijn...

- De Remarkable Rocks. Een berg funky geerodeerde rotsblokken, ontstaan na een prehistorische vulkaanuitbarsting...













- Vet lekkere zandstrandjes (met vet lekkere beachboys) waar je naakt in de golven kan springen...













- Grote hoeveelheden aangespoelde zeefenomenen als sponsen, seadragons en stekelvissen...












- Allerlei bijna onbereikbare baaien die alleen de locals kennen, en waar Torran ons op onze laatste dag heen bracht voor een laatste vispoging...

Nadat de jongens zo’n 4 uur hebben gehengeld met een zeer magere vangst, werd het tijd voor Monique om de handen uit de mouwen te steken. Na enkele minuten lijkt de lijn vast te zitten in de rotsen, maar rotsen zwemmen niet van links naar rechts, en dikke vier kilo zalmen wel! Catch of the day...

Na de opening van de gallerie zitten we nu in Adelaide, en gaan langzaam vanuit hier op weg naar Melbourne en dan Sydney!

Sorry dat we niet hebben gereageerd op mogelijke sms’jes. Kangaroo Island en ook Crystal Waters hadden geen bereik...

Veel liefs en tot snel,

Yannic & Monique